Nietypowe, coraz cieplejsze w ostatnich latach zimy, bez pokrywy śnieżnej powodują zwiększenie aktywności biologicznej świata roślin i zwierząt. Przyspieszony proces ruszenia soków i pobudzenie przyrostowe drzew powodują łatwiejsze oddzielanie kory, co chętnie wykorzystują jelenie w procesie pobierania pokarmu. Siekaczami podcinają korę i strugając w górę drzewka odgrywają ją od strzały. Jeżeli starzała zostanie odarta z kory na całym jej obwodzie- drzewko takie zamiera. Jeżeli zaś pozostanie pas kory nieuszkodzonej, drzewko żyje, ale powstała rana jest powodem powstawania martwicy drewna, infekcji grzybów, a także deformacji zarówno struktury drewna jak i strzały. Uszkodzone więc drzewko traci swoje właściwości witalne jak również, w przyszłości wartość gospodarczą. Zjawisko to zwane spałowaniem drzew staramy się ograniczać w trosce o jakość przyszłych drzewostanów.

 Wykonujemy następujące zabiegi:
1.    Zakładamy osłonki perforowane na drzewka najbardziej wartościowe i okółki najbardziej narażone
2.    Smarujemy drzewka środkami odstraszającymi zwierzynę.
3.    Powierzchnie upraw najbardziej zagrożone szkodami grodzimy siatką leśną na okres dorastania drzew.

Ponadto, dla udostępnienia niezbędnego zwierzynie żeru naturalnego na powierzchniach przewidzianych do zabiegów pielęgnacyjnych, wycinamy przeznaczone do wycięcia drzewa, pozostawiając je do żerowania zwierzynie,  z czego chętnie korzystają.

Gdy zima się kończy, jelenie zabierają się za korowanie młodych drzewek. Nazywamy to spałowaniem.
Uboższy w składniki pokarmowe, zimowy żer powinien być uzupełniony solą pastewną z mikroelementami. Lizawki takie są chętnie odwiedzane przez zwierzynę co świadczy o dużym zapotrzebowaniu na te składniki.
    Sztuką więc jest takie gospodarowanie leśne, aby przy zachowaniu ilości zwierzyny udało się wyhodować wysokiej jakości młode pokolenie lasu i to nam wychodzi.